وقتی ابطحی از غصه می‏میرد!

بالاخره پس از مدتها چشممان به جمال دلارای سید محمد علی ابطحی روشن شد و تلویزیون چهره ایشان را به نمایش گذاشت که در مراسم ارتحال آیت الله توسلی ، کنار آقای هاشمی رفسنجانی نشسته بودند! از حال و روزشان معلوم بود که غم زیادی در دل دارند! اینرا از نوشته وبلاگش هم می‏توان فهمید. آنجا که دست به افشاگری می‏زند و می‏نویسد که مرحوم توسلی در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام و بخاطر ناراحتی از توهین‏های صورت گرفته به نوه حضرت امام سکته کرده است! ابطحی آنقدر از این حادثه ناراحت است که از صدا و سیما هم انتقاد می‏کند که چرا به مردم نمی‏گوید آقای توسلی بخاطر اهانت به امام؟؟ جان داده است! البته مشابه چنین جملاتی را افراد دیگری هم بر زبان رانده‏اند. به عنوان مثال می‏توان به سخنان آقای محمد هاشمی اشاره کرد که فوت آیت الله توسلی را شهادت گونه خوانده‏اند! (بد نیست آقایان کارگزاران سازندگی کمی هم به گذشته مراجعه کنند و آخرین سخنرانی مرحوم سید احمد خمینی و ناراحتی‏های ایشان را هم بیاد بیاورند!!) به هر حال این حساسیت و نگرانی آقای ابطحی و دوستانشان در دفاع از امام راحل جای تشکر و تقدیر فراوان دارد. بی‏جهت نیست که ایشان عنوان خط امامی را برای خود برگزیده‏اند و به مناسبتهای مختلف این لقب را یدک می‏کشند! اما نمی‏دانم چرا وقتی به مغزم فشار می‏آورم یاد روزهایی می‏افتم که در دولت اصلاحات، رنگین‏نامه‏های آقایان بیشترین توهین‏ها را به اندیشه‏های امام راحل روا می‏داشتند، اما دریغ از یکبار خشم مقدس این ذوب شدگان در ولایت! گویی آقای سید هادی خامنه‏ای از همین جماعت نبود که روزنامه‏ی وی، به خود جرات داد تا کاریکاتوری را به امام راحل نسبت دهد! و انگار روشنفکران اصلاح طلب نبودند که در پناه دولت اصلاحات و به بهانه آزادی بیان، فریاد می‏زدند که امروز اندیشه‏های خمینی را باید در موزه‏های تاریخ جستجو کرد!... البته وقتی نوشته آقای ابطحی را تا پایان همراهی می‏کنیم، متوجه می‏شویم که دغدغه‏های اصلی ایشان چیز دیگری است. او می‏نویسد: « جنازه آقای توسلی از جماران تا نیاوران روی دست تشییع شد...  هیئت مفصلی هم از طرف آیه الله العظمی منتظری آمده بودند. آقای توسلی در طول زندگی‏اش ارادت ویژه‏ای به آقای منتظری داشت. این را هم مخفی نمی‏کرد. همه می‏دانستند!» بله وقتی آدم خودش از مریدان واقعی آقای منتظری باشد، دیگر لازم نیست که ارادتش را به ایشان کتمان کند. اما نکته قابل تامل اینجاست که ابطحی چنان از مشاهده هیات اعزامی آیت‏العظمی... ذوق زده شده است که انگار یادشان رفته همین حضرت آقا و طرفدارانشان، روزگاری دل امام را به درد آوردند و از آن زمان تاکنون، بیشترین توهین و اهانت را به امام راحل و خانواده ایشان روا داشته‏اند. (کافیست سری به نوشته‏ها و شب‏نامه‏های این جماعت بزنید و ببینید که چه توهینهایی به حاج سید احمد خمینی می‏کنند و چه مسائلی را به آن مرحوم نسبت می‏دهند!) اما وقتی آدم بخواهد بیشترین استفاده ممکن را از شرایط موجود ببرد، برایش فرقی نمی‏کند که مخاطب خود را احمق فرض بکند یا خیر. مهم آنست که ابطحی خود بهتر از هر کسی از رابطه منتظری با امام راحل آگاه است و همچنین خیلی خوب می‏داند که امروز مساله اصلی مملکت، انتخابات است. پس برای پیروزی در آن باید حتی بر جنازه اموات هم گریه کرد و برای انتخابات نیز سینه زد! ابطحی ارتباط عزاداری و انتخابات را اینچنین بیان می‏کند: « آقای خاتمی بعد از مراسم بهشت زهرا به دوستان اعلام کرد که امشب به جلسه ی مجمع روحانیون مبارز برویم. برای یادبود آقای توسلی و لابد مسئله‏ی انتخابات! »... لطفا خودتان حدس بزنید که در این مراسم عزاداری، آقای خاتمی چه روضه و نوحه‏ای برای حضار خوانده‏اند؟!

درباره وبلاگ