هميشه از ادبيات خشم و نفرت بيزار بوده ام . اما مصداق هاي اين ادبيات بيشتر در اظهار نظر گروه هاي خاصي از جامعه يافت مي شد که تئوري توطئه را با اين ادبيات ناحق به توهم توطئه مبدل ساختند. اينان اگر زمام امور بدست گيرند به فرافکني متهم مي شوند و اگر در نقد حاکمان قلم بزنند بيشتر از اينکه گره اي بگشايند ، بهانه بدست حاکمان مي دهند که تر و خشک را با هم بسوزانند ....

اما آنچه اين روزها در سخنراني هاي رييس جمهور مي بينيم و مي شنويم حکايت از رخدادي بسيار تلخ و غم انگيز دارد. ادبيات خشم و نفرت در حياتي ترين مسايل اقتصادي کشور جايگزين تبادل انديشه و تضارب آراي کارشناسان و دلسوزان اين مرز و بوم شده است.

نمي دانم رييس جمهور را چه مي شود ! اين همه نفرت و خشم را از چه رو در سياست ورزي خويش روا مي دارد؟

آقاي رييس جمهور!

مگر کسي با شما سر جنگ دارد که با مشت گره کرده فرياد مي زنيد مخالفان کاهش نرخ بهره را شکست مي دهيم !

کدام شکست ؟ کدام پيروزي ؟ به نقل از http://hadijamalian.blogfa.com/