نگاهت را در آينه مي شکنند
لبانت را از کلام
تصوير لرزاني از سکوت
روياي مدفون ترانه هاست
ميدانم ، تو را از دست هايت مي شکنند!

حسرت ناسروده هايم را به چه زباني بخوانم!؟
درد زخم هايم را به که گويم
راز شکستن استخوانم را چگونه فرياد زنم!؟
شهابي در سرزمين شقايقم
چگونه، بر کدام دفتر سپيد نقش بندد
رعشه ي سکوتم.؟
چگونه بگويم، باور ام را نشکن!

تو را از دست هايت مي شکنند
مرا در کلامم
آوار سوخته ي اين خاکستر
سايه ي عقيم آفتاب است
باور نکن از ظلام بدرخشي
بيهوده از چهره ام نشوييد
خاکستر کبود تولدم را
من بي جهت از تو شکفتم
در سرزمين عقيم اتحاد
تو را از دست هايت مي شکافند
مرا از جگر ناسروده هايم!


سلام
از خوندن وبلاگت لذت بردم به کشکول ما هم سر بزن اگر مايل به تبادل لينک بودي