سلام
اگر قرار بود بنويسي بنويس از آنكه چگونه ميشود مادري فرزندان خود به قرباني بفرستد و براي برادرش بي تابي كند هاجر كجا به پاي زينب ميرسد كه براي تلذي فرزند هفت مقام طي كرد و آخر اسماعيل خود بي خبر به قربانگاه فرستاد و تا ابد همگان به مرامش سعي ميكنند و به اميد سلامتي خود زمزم مينوشند بنويس كه تشنگي واقعيت دارد و بي آبي قصه نيست و ما رايت الا جميلا از جنس ايمان است نه آنكه سختي نباشد و اهل بيت پيامبر آزرده از خارهاي بيابان و آتش خيمه ها به قدرت غيبي خود نباشند! بنويس كه آنكه بيمارش ميخوانند قبل تاسوعا زره به دست خود پاره كرد ، بنويس كه نگاه عباس لرزه بر دل كفر مي انداخت و قلب بچه هاي حرم را به خود جذب مينمود بنويس كه كربلا صحنه بروز عالي ترين صفات انساني است و نه صحرايي پر از تعزيه و گريه و تلذي و غربت و .......
من يعني سما تو کف خانم زينب موندم!!
اون تقبل منا هذا القليل شون من رو کشته!!اونم چه عشقي
عشق يه آدم احساساتي مثل خانم زينب به برادري مثل امام حسين ع خيلي قشنگه خيلي مثل تو فيلما ديدين فيلمايي كه دوتا قهرمان داره؟يه شخصيت اول داستان ويه قهرمان پنهاني كه از حاشيه ماجرا دلبري مي كني نمي تونم بگم چي مي خوام بگم هرچي هست طنين صداي امام علي است كه انگار بعد از چند سال از حلقوم زينب خاطره انگيز ميشه!!!
مي فهميد يا نه ؟؟
تا زينب هست من زن بودن رو ترجيح ميدم به....
فوق العاده است!
كربلا در كربلا مي ماند اگر زينب نبود
