دنياي غرب بر دلها مثل هوس مي­کوبد و در اين روزگار مردم پر فتنه­اي نيز هستند که با زبان دين مراد دنيا و مسند و بقا بر قدرت خويش را مي­طلبند و از تکه تکه شدن پيکرها نردبان صعود مي­سازند. اگر در برابر مظالمشان کلام حقي بگويي در مسلخ گاه هوا و هوسشان قرباني مي شوي و خلاصه اينجا بازار هزار رنگ بي­مهره­هاست. اينجا ساکنينش به جرم بي وفايي محکومند. آري شهدا براي همين است که دلمان تنگ شماست از قول ما به امام بگوييد که قرار ما اين نبود. ديگر از شما گفتن، از چند شب خاطره فراتر نمي رود. بسيجي بودن به همان چند قطره چکاني فلج اطفال خلاصه مي شود. گريه و حسرت در فراغ شما به جهالت و هواس پرتي ياد مي­شود. اي شهدا به داد ما برسيد.

اينجا ماندن سخت است در قنوتمان دلتنگي شماست و در سجده هايمان بي­تابي فراغتان و در رکوع هايمان خميدگي دوري از شهادت است. اي شهدا سکوت غربتمان دردناکترين دردي است که تاب تحمل را از وجودمان زدوده است ما هرگز به چنين صلح سبزي فکر نمي­کرديم و تنها ميدانهاي سرخ انديشه­مان بود و اينک در قبيله، رد از همه کس، ما بازمانده ترينيم، به بي شهادتي، رياضت تدريجي مرگ را منتظريم و در تب و تاب وصل به شما لحظه شماريم و اگر اين نباشيم بايد آنقدر بي­تفاوت شويم که همه چيزمان را يک شبه فراموش کنيم تا ما هم به نوايي برسيم و از راهکارهاي تملق و چاپلوسي با فراموش تفکر امام، خادمين در گاه مصلحت انديشان شويم.

اي شهدا ما در روزگار فقر محبت نگاهمان لبريز از ياد و التماس به شماست. اگر خوب گوش کنيد خواهيد دانست که دل شکسته ما بهترين آوازي است که در فراغتان شب و روز مي­نوازد. بعد از شما تحمل خيلي چيزها سخت است به بهانه صبرمان، به سکوت مرگ آوري دعوت مي­کنند. کاميابي هاي دنيا مقدمه فراموشي ذکر خداست و خاتمه­اش با لبخند شيطان مانوس است. اي شهدا ما براي شما صبر مي­کنيم و لو با فنا و فراموشي جان. اي شهدايي که در وقت خلوت و جلوت انس يافته­اند بر دلهاي پر رنج ما برآوريد. خداحافظ اي شهدا اي گلبرگهاي خونين شلمچه، اي لبهاي سوخته فکه، اي گلوهاي تشنه، اي تشنه­هاي فرات شهادت، خداحافظ، شما رفتيد و ما مانديم و راه ناتمام......