هدف من از ايجاد اين وبلاگ که هفت ماه از عمر آن مي گذرد صرفا راضي کردن خودم هست ،درواقع قصد دارم هر چند خيلي کم و کوتاه ولي ذره ايي از دين خود را به کساني ادا کنم که خانه ، زندگي، محل ، جواني،آرزوها ، پدر و مادر ، خواهر برادر ،همسر و فرزند، دوست و رفيق خود را رها کردند يا بهتر بگويم دل کندند وبه عشق خاک وطن راهي بيابانهايي شدند که فقط توپ و تانک خمپاره و مرگ از آنها پذيرايي مي کرد . آنها رفتند تا من وشما فرداي روزگار آرامشي داشته باشيم (گرچه اين حرف تکراريست ولي چندين سال است که جمله ايي جايگزين براي آن پيدا نشده است). حال بياييم از خونهايي که در راه اين سرزمين داده ايم و حاصل يک عمر اين ملت است سو’ استفادهاي سياسي و شخصي نکنيم و به جاي حرفهاي بيهوده با اينو آن ... با تلاش شبانه روزي به فکر آبادي و رفاه اين مردم باشيم .