به نام خدا
سلام عليكم
من شايد براي آخرين بار آخرين نكاتي را عرض ميكنم و ديگر اسباب مزاحمت را براي شما فراهم نميكنم.
1. برادر جان! از اين كه انتقادات مرا تا اينجا تحمل كرديد و به من اهانت نكرديد، نشان ميدهد كه تحمل انتقاد را داريد. لذا من اين تحمل شما را ستايش ميكنم و براي شما آرزوي توفيق بيش از پيش دارم.
2. برادر جان! من يك خواهش دلسوزانه و برادرانه از شما دارم. خواستيد نپذيرد اشكالي ندارد. منتها من انتظار دارم روي اين نكته من در خلوت خود انديشه كنيد. اگر سخن مرا درست يافتيد، به آن عمل كنيد.
اين نكته دلسوزانه اين است كه برادر براي هر سخنت دنبال يك دليل شرعي باش. اگر آيه و حديث و فتوا يا سخني از مراجع تقليد مؤيد سخن خود يافتي، آن را بنويس و گرنه ننويس كه بسا گناه باشد و خداي نكرده نامه اعمال خود را سياه كني.
3. در فرع آن نكته دلسوزانه عرض كنم: حتي الامكان تا ميتواني برادر ديني خود را مسخره نكني. رفتار افراد را با ادب و احترام و دلسوزانه و برادرانه و با ذكر دليل شرعي نقد كن.
همان طور كه معروف است، سخن خوش مار را از سوراخ بيرون ميآورد. بدان كه نقد شما را مخالف شما هم ميخواند. اگر شما محترامانه بنويسي، در او هم تأثير دارد. اما اگر اهانت آميز بنويسي، سخن شما بيتأثير ميشود.
4. در فرع ديگر آن عرض كنم: برادر جان! تا ميتواني در نقد نام كسي را به ميان نياوري كه بسا به غيبت او بيانجامد يا به او تهمت بزنيد كه گناه كبيره و حرام است.
در پايان عرض كنم، اگر من به شما بياحترامي كردم، از شما پوزش ميخواهم و شما را به خداي مهربان ميسپارم.
عاشق باشيد.