سرانجام پس از مدتها بحث و تهدید بر سر صدور قطعنامه ضد ایرانی در شورای امنیت، قطعنامه جدید به تصویب رسید. چیزی که از مدتها پیش انتظار آن میرفت و شنیدن اخبار آن چندان هم ما را غافلگیر نکرد. چرا که اصولا انتظار هر حرکت دیگری از سوی شورای به اصطلاح امنیت سازمان ملل، انتظاری نابجا و غیر معقول بود. آدم وقتی اخبار و ماجراهای پشتپرده این قطعنامه را میبیند و میخواند واقعا خندهاش میگیرد. اینکه بسیاری از کشورها تا ساعاتی پیش از نشست شورا، با صدور هرگونه بیانیهای علیه ایران مخالف باشند، اما در اثر ارعاب و یا قولهای مساعد دولت آمریکا، ناگهان تصمیمشان را در قبال ایران تغییر بدهند! (البته به غیر از اندونزی که آنهم به دادن رای ممتنع قناعت کرد!) و نکته قابل توجه در این مساله اینکه کشورهای مدنظر، علیرغم رای مثبتشان به این قطعنامه، در سخنانشان تا حدود زیادی جانب ایران را گرفتهاند! حتی نمایندگان تعدادی از این کشورها حرفهایی زدهاند که آدم میماند که آیا آنها واقعا علیه ایران رای دادهاند یا نه؟! به عنوان مثال میتوان به سخنان جالب سفیر آفریقای جنوبی در نشست شورای امنیت اشاره کرد که خود به غیرقانونی بودن این قطعنامه اعتراف می کند :« ما امروز از اینکه بانیان این قطعنامه همان متنی را برای تصویب ارائه دادند که قبل از گزارش محمد البرادعی مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی ارائه شده بود، متاسفیم.» وی همچنین ضمن اظهار نگرانی از صدور این قطعنامه ادعا میکند:« تنها دلیلی که آفریقای جنوبی به این قطعنامه رای مثبت داده، حمایت از اجماع شورای امنیت است که در قطعنامههای قبلی دیده شده است!... آژانس تنها قدرت بینالمللی است که میتواند ماهیت صلح- آمیز برنامه هستهای ایران را تایید کند و جای تاسف است که شورای امنیت به نظر میرسد شتاب برای تصویب تحریمهای بعدی داشته و به پیشرفتهای بدست آمده و اجرای مقررات ایمنی ان پی تی در ایران، توجهی نکرده است... گزارش مدیرکل آژانس بوضوح نشان میدهد که مسائل حل نشده به نتیجه رسیده و آژانس هیچ مدرکی دال بر انحراف ایران ندارد.» خواندن این حرفها یک نکته اساسی را به ما و همه جهانیان ثابت میکند، آنهم اینکه ملاک صدور قطعنامههای ضدایرانی شورای امنیت، هیچگاه مدارک حقوقی و کارشناسی شده آژانس انرژی اتمی نبوده است، این حرفی است که تمامی وجدانهای بیدار و خفته عالم آنرا به درستی می دانند، اما... البته نمیتوان و نباید قلدری زورمداران عالم را هم نادیده گرفت که هیچگاه تابع هیچ منطقی در تصمیم گیریهای خود نبوده و نخواهند بود!