وداع

می روم مادر که اینک کربلا می خواندم                     از دیار دوست یار آشنا می خواندم

مهلت چون و چرایی نیست مادر ، الوداع                   زانکه آن جانانه بی چون و چرا می خواندم

وای من گر در طریق عشق کوتاهی کنم                   خاصه وقتی یار با بانگ رسا می خواندم

بانگ « هل من ناصر » از کوی جماران می رسد         در طریق عاشقی روح خدا می خواندم

می روم آنجا که مشتاقانه با حلقوم خون                  جاودان تاریخ ساز کربلا می خواندم

ذوالجناح رزم را گاه سحر زین می کنم                      می روم آنجا که نای نینوا می خواندم

هیمه سردم که کانون شرر می جویدم                     آیه دردم که قانون شفا می خواندم

باطل السحر طلسمات شبان تیره ام                        بامدادان آفتاب هر کجا می خواندم

من سرود سرخ ایثارم که با آهنگ غم گور                 خاموش شهیدان بی صدا می خواندم

قصه خاموش عشقم من که نسل عاشقان               بعد از این در برگ برگ لاله ها می خواندم

سید حسن حسینی

درباره وبلاگ