محرم آمد و با آمدنش دوباره ما رو به یاد مظلومیت خاندان رسول خدا انداخت (البته این خود نمونه بارز مظلومیت اهل بیت است که ، ما فقط باید در ایام خاصی به یاد آنها باشیم ! ) و حالا که در این روزها فرصتی پیش آمده تا کمی بیشتر و عمیقتر درباره حوادث عاشورا فکر کنیم ، بد نیست که من هم ، هر چند مختصر حرفی بزنم و چیزی بنویسم . اما مساله ، آنقدر بزرگ است که نمی شود آنرا با موضوعات دیگر مقایسه کرد . سابق یک چیزی می نوشتم و در وبلاگ می گذاشتم . شاید هم کمی چاشنی احساس ، باعث می شد که مطلبم ، به مذاق خوانندگان خوش بیاید و آنها را راضی کند ، اما درباره حادثه ای که در دل خود ، انواع و اقسام ایثار ، حماسه ، جوانمردی ، مظلومیت ، احساس ، عاطفه... و از طرف دیگر پستی و رذالت و جهالت و بی رحمی ... را یک جا دارد ، من چه بگویم ؟ چه می توانم بگویم ؟ پس این سخن بگذار تا وقت دگر ...
اما یکی از چیزهایی که باعث شد تا همین چند خط را هم بنویسم ، موضوعی است که مدتهاست ذهنم را مشغول کرده و در این فرصت قصد دارم مختصری در مورد آن بنویسم . موضوعی که چند سالی هست که آرام آرام و شاید هم بطور برنامه ریزی شده ، مراسمات مذهبی ما را نشانه گرفته و باعث بوجود آمدن انواع خرافات و بدعت ها ، در مداحی ها و عزاداریهای ما شده .
چند سالی است که وقتی ماه محرم در خیابانهای شهر قدم می زنیم ، تصاویر چند متری با نقوش منتسب به امام حسین و حضرت عباس را می بینیم که در کنار تکیه ها و هیئت های عزاداری قرار گرفته اند .
چند سالی هست که می شنویم و می بینیم بعضی مداحان محترم برای گرم کردن و به قول خودشان شور گرفتن مجلس ، انواع و اقسام شعرها و نوحه هایی را می خوانند که هیچکدامشان با روح و آرمان قیام امام حسین ، سنخیتی ندارد . چند سالی است که می بینیم ، در بعضی مجالس ، در برابر دوربینهای فیلمبرداری چه حرکات و رفتارهای جاهلانه ای صورت می گیرد . حرکت هایی که متاسفانه باعث بوجود آمدن تبلیغات منفی دشمنان و جاهلان و همچنین بد جلوه دادن مذهب شیعه می گردد .
من نمی دانم در ذهن این افراد چه می گذرد ؟ آیا این زنده نگه داشتن محرم و بزرگداشت حادثه کربلاست ؟ آیا اگر در برابر دوربین ، مداحی ، میکروفونی را که در دست گرفته ، محکم به سرش بکوبد ، عاشورا را زنده نگه داشته است ؟ آیا اگر در مجلسی ، یک ساعت با آهنگ خاصی طوری حسین حسین بگوییم که فقط صدای « حوس حوس » به گوش برسد ، یاد امام حسین را گرامی داشته ایم .
سابق اینگونه بود که مداح ، اشعار حماسی و عاطفی را با سوز و گداز خاصی می خواند و تاثیر آن نیز غالبا بر دل و جان شنوندگان تا مدتها پابرجا بود . اما امروزه نه از اشعار حماسی خبری هست و نه از اشعار عاطفی به معنای واقعی آن . امروز ، آنچه مهم می نماید ، ریتم و آهنگی است که بر مبنای آن قرار است همه سینه بزنند و یا عزاداری کنند .
حتما یادتان هست امام عزیز را که خود بزرگترین رهرو و گریه کن شهیدان کربلا بوده و هست . محرم هر سال که در حسینیه جماران مراسمی برپا بود ، مداح پیری را دعوت می کردند تا در حضور امام مداحی کند . او کسی نبود جز ، حاج آقا کوثری که با صدای محزون و پر اخلاصش و البته به دور از هر گونه تحریف و بدعت ، مصیبت های کربلا را می خواند و امام بزرگوار ، اشک می ریخت و آرام سینه می زد. یا مراسمهای مختلفی که هر ساله در حضور رهبر بزرگوار انقلاب برگزار می شود ، هیچگاه دیده نشده که آن مواردی که قبلا از آن صحبت کردیم در حضور ایشان انجام شود . حتی ایشان ، در جلسات مختلفی که با مداحان داشته اند از آنان خواستند که در بزرگداشت این حادثه باید به سه عنصر منطق و عقل، حماسه و عاطفه پرداخته شود. اما متاسفانه در مجالس ما معمولاً فقط به بخش عاطفه و جنبه مظلومیت آن حضرت و اصحاب و اهل بیتش پرداخته مى شود. مساله دیگر ، نادیده گرفتن فلسفه عزاداری و پرداختن به موضوعاتی است که اصلا هیچگونه ربطی به اصل بزرگداشت قیام کربلا ندارد . به عنوان مثال ، حرکت دادن علم هاى بسیار سنگین در دسته ها که معمولاً عامل رقابت میان دسته ها است . حتی برای این علمها ، قوانین خاصی را ساخته اند که مثلا اگر علمی از یک هیئت به سمت دسته دیگر می رود ، علم آن دسته نیز باید به استقبال این علم بیاید و دقایقی فقط به سلام و جواب خاص آن دو علم ، پرداخته می شود . گاهی اوقات ، مساله از این هم فراتر رفته تا جایی که برای این علمها کرامات خاصی هم ساخته شده است .
« ظاهراً این رسم در دوران قاجار از قفقاز به ایران سرایت کرده و هیچ منشاء عقلانى ندارد. بهتر است به جاى این علم ها از پرچم هاى الله اکبر و لااله الاالله و از پارچه نوشته هاى مزین به سخنان امام حسین علیه السلام که ضمناً فلسفه و پیام قیام ایشان را مشخص مى کند استفاده شود تا بر معارف مردم افزوده شود.بجا است افراد موجه، مثلاً روحانیون و دانشگاهیان موثر و محبوب در میان مردم، این گونه دسته ها را راه اندازى و ساماندهى کنند تا به تدریج خرافات از دسته هاى عزادارى ما زدوده شود.خلاصه کلام اینکه باید عزادارى هاى امام حسین علیه السلام را از حالت سرگرمى و یک عادت سالانه خارج کنیم تا این منبع عظیم نیرو همچنان موجب تهذیب و جنبش جامعه اسلامى و مایه هراس ظالمان جهان باشد. این امر، عزم ملى و روشن بینى و همکارى و همدلى روحانیت و مردم را مى طلبد که به فضل خدا همه این عوامل موجود است » 1
پاورقی :
1- سایت خیمه
بازدید دیروز: 66 بازدید
بازدید کل: 687862 بازدید
شناسنامه صفحه نخست پست الکترونیک پارسی بلاگ وضعیت من در یاهو
